kryminał

Nie dziwię się Remigiuszowi Mrozowi, że sam chciałby bronić Rowan. Historia jest przedstawiona w formie dialogu pomiędzy Rowan, która spędza czas w więzieniu Jej Królewskiej Mości w Charnworth a Panem Wrexham’em, prawnikiem. Rowan chciałaby, aby to właśnie on ją bronił. Nasza bohaterka ma dwadzieścia siedem lat i została oskarżona o zabicie dziecka Państwa Elincourtów.

Iga, świeżo upieczona mama, od lat cierpi na silne zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Po porodzie decyduje się na nowoczesną terapię. Chip wszczepiony w jej ramię, sterowany przez aplikację w telefonie jest dopiero po fazie testów. Mimo to Iga bez wahania podejmuje leczenie – jest współtwórczynią tej innowacyjnej metody i wie, że nic jej nie grozi.

Intratna oferta pracy w charakterze niani skłania Rowan do złożenia aplikacji. Gdy dziewczyna dostaje odpowiedź na swoje zgłoszenie, dowiaduje się, że wokół domu państwa Elincourtów krąży wiele przesądów dotyczących jego historii – mówi się nawet, że jest on nawiedzony. Co więcej, w ciągu ostatnich czternastu miesięcy aż cztery nianie zrezygnowały z pracy w tym miejscu.

Dziesięć lat temu w cichym Buckthorpe zaginął chłopak, Samuel Murray. Od tamtej pory nikt go nie widział. Rosie Sharpe opłakiwała zaginięcie przyjaciela przez wiele tygodni, ale jej młodsza siostra, Heather, wie, że łzy Rosie skrywały prawdę. Tej samej nocy, której zaginął Samuel, Heather widziała siostrę wślizgującą się przez okno z powrotem do ich wspólnej sypialni

Z autorką książki „Za zamkniętymi drzwiami” to było moje pierwsze spotkanie i wiem, że nie ostatnie. Lektura tak wciągała, że żal było odkładać książkę na szafkę nocną, ale zwyciężał rozsądek i to, że rano trzeba wstać do pracy. Czytając ją, nie natrafimy na zwyczajnie rozumianą przemoc, jest ona tutaj pokazana w zupełnie inny sposób, w taki, którego praktycznie nie spotykamy.

27 maja br. swoje wznowienie miała książka „Uratuj mnie” pióra Guillaume Musso. Miałam to szczęście, że w swoich zbiorach znalazłam wydanie sprzed kilkunastu lat. Sam, nowojorski lekarz cały czas w żałobie po samobójczej śmierci żony, i Juliette, młoda kobieta, której nie udało się zrealizować marzeń o karierze aktorskiej, spotykają się przypadkiem tuż przed jej powrotem w rodzinne strony.

Hubert Meyer popełnił błąd w profilu i porzucił pracę w policji, chcąc tym samym zacząć pracę na własnej działalności. Sądził, że skoro uczył profilowania, to nie będzie narzekał na brak zajęć. Ale przeliczył się. Stary przyjaciel poprosił go o pomoc w przesłuchaniu młodej kobiety, w związku z zaginięciem jej 9-letniej córki.

Nadszedł czas na niestety ostatni tom (11) z Joanną Chyłką. Kordian wariuje, po tym, jak Chyłka zbiegła na Białoruś zaraz po tajemniczym morderstwie Piotra Langera. Jej krok z góry zaważył na tym, że została podejrzaną. Zordon musi jakoś funkcjonować dalej.

Mamy rok 40 Nowej Ery (2125 według kalendarza gregoriańskiego). Świat zmaga się ze skutkami globalnego ocieplenia. Na terenie Bazy Lotniczej Trzeciego Żeńskiego Korpusu Sił Powietrznych w Fort Salem zostają znalezione zwęglone zwłoki młodej kobiety – snajperki, niedawno przybyłej do korpusu.

Przyznam szczerze, że początek książki był dla mnie ciężki, nie wiem, czy wynikało to z tego, iż nie czytałam wcześniejszych tomów, czy po prostu Jo Nesbo tak już ma … Kiedy już mnie wciągnęła, to autor potrafił mnie zaskoczyć. Zostawia mnóstwo fałszywych tropów, tak że zagadka jest prawie niemożliwa do odgadnięcia, a czytelnik głowi się i troi, aby wysnuć jakieś podejrzenia

Osiedle Severn Oaks zamieszkują bogaci ludzie, wszyscy się znają, a za jego bramą mogą czuć się bezpieczni. Jednak nie do końca tak jest. Minął rok od tragicznej śmierci Eriki Spencer, która zginęła w trakcie przyjęcia Hallowen’owego – spadła z domku na drzewie.

Chyłka znowu namieszała. Niby chce dobrze, ale krzywdzi przy tym Kordiana (Zordona) i nie liczy się z jego zdaniem. Ponownie robi po swojemu. „Wyrok” to 10 tom serii z mecenas Joanną Chyłką. Sięgając po książkę, wiedziałam, że i tym razem się nie zawiodę.