Katarzyna Kielecka

Fabuła dylogii „Księżyc nad Vajont” jest zainspirowana tragedią, która dotknęła Włochy w 1963 roku. Wielowątkowa powieść o losach ludzi wpadających w wir nieoczekiwanych wydarzeń, zmagających się z traumami, bólem i samotnością. To historia miłości, nadziei na lepszą przyszłość, a także walki o prawdę, która niesie szansę na zrozumienie i wybaczenie.

Publikując w sierpniu podsumowanie lipca, ledwo się obejrzałam i już szykowałam dla Was podsumowanie przeczytanych i zrecenzowanych w sierpniu książek. Czas ostatnio był moim sprzymierzeńcem. Kolejność jest przypadkowa.

Zanurzając się w świecie literackiego rozwoju Katarzyny Kieleckiej, dowiadujemy się, że droga do pisarskiego sukcesu rozpoczęła się od dziecięcych wierszyków i zabawnych opowiadań. W wywiadzie autorka opowiada o źródłach inspiracji, tworzeniu autentycznych dialogów oraz przesłaniach, które chce przekazać czytelnikom

„Trzykrotki” to barwna opowieść o przyjaźni, miłości i niezapomnianych przygodach, które udowadniają, że nigdy nie jest za późno na spełnienie marzeń. Katarzyna Kielecka w powieści ukazuje nam trzy niezwykłe bohaterki – Kamillę, Aleksandrę i Katarzynę, które przyjaźnią się od wielu lat. Ich żywiołowe podejście do życia i młodzieńczy zapał mimo wieku sprawiają,

Tytułowe Trzykrotki, czyli Kamilla, Aleksandra i Katarzyna, przyjaźnią się od czasów liceum i wspólnie marzą o wielkiej podróży. Wciąż czują się młode duchem i miewają szalone pomysły. Jedynie niekiedy przesadnie troszczą się o dzieci, które zdążyły dorosnąć. W dniu sześćdziesiątych urodzin Kasiuli postanawiają zdobyć Kilimandżaro, lecz los płata im figla i zamiast do Afryki wyruszają kamperem przez Alpy na pełną wyzwań

Edycie i Jędrkowi nareszcie wszystko się układa. Pochłonięci miłością, opieką nad dziewięcioletnim Grzesiem oraz psem Kufą nie dostrzegają, że rodzinne szczęście wisi na włosku. Edyta niepokoi się o swoje zdrowie oraz odkrywa, że mąż ją okłamuje. Nieoczekiwanie pod ich domem pojawia się była żona Jędrka. Ponadto dwaj podejrzani mężczyźni

I mamy … ponownie 1 grudnia. Jak ten czas szybko leci. Zamieszczam Wam podsumowanie zrecenzowanych w listopadzie książek – dla przypomnienia w jednym miejscu. Skoro już grudzień … to czy udziela Wam się książkowy klimat Świąteczny?

Ada wraz z Jackiem mogłoby się wydawać prowadzą zgodny związek. Pomału przygotowują się do ślubu. Intrygująca opowieść o marzeniach, przyjaźni i tajemnicy sprzed lat. Czy Katarzyna Kielecka po raz drugi mnie oczarowała?

Czas biegnie nieubłaganie … Zaczął się listopad, co jednoznacznie oznacza zakończenie października. Zapraszam Was na comiesięczne podsumowanie.

„Na tej samej ziemi” to moje pierwsze literackie spotkanie z autorką. Wiem, że jest to drugi tom, ale czytając go nie odniosłam wrażenia, aby brakowało mi niewyjaśnionych wątków. Dla zainteresowanych, część pierwsza nosi tytuł „Pod tym samym niebem”. Czy w takim razie Katarzyna Kielecka przekonała mnie do swojej twórczości?

Opowieść, w której przeszłość splata się z teraźniejszością, a tęsknota z nadzieją. Historia o trudzie radzenia sobie ze stratą najbliższych i o niezwykłej sile miłości, która przywraca wiarę w sens życia. Na tej samej ziemi obfituje w okazje do wzruszeń, refleksji oraz śmiechu.

„Cytrusowy gaj” to opowieść o różnych odcieniach przyjaźni i miłości,o rozczarowaniu i nadzi i, a także o tym jak wiele sekretów, wyzwań i niespodzianek niesie ze sobą życie. Historia dziewczyny, która wbrew wszystkiemu wierzyła w swój … cytrusowy gaj.