Blog książkowy - Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy - Laura Priestess - zaczytanyksiazkoholik.pl

„Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy”, Laura Priestess


„Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy” to niezwykle wzruszająca i odważna lektura, która pozwala czytelnikowi zanurzyć się w trudnym temacie przemocy wobec dzieci i jej wpływu na ich życie. Autorka, Laura Priestess, pisząca pod pseudonimem, dzieli się swoimi własnymi przeżyciami i doświadczeniami, odkrywając najintymniejsze zakamarki swojej duszy.

Niewinny? Bzdura! Klaps zawsze jest winny.

Książka podnosi kontrowersyjne kwestie związane z akceptacją przemocy wobec dzieci w społeczeństwie. Autorka wskazuje, że bicie i klapsy nie są akceptowalnymi formami wychowania, a przekraczają one granicę intymności seksualnej dziecka. Laura Priestess zwraca uwagę na fakt, że część ciała, która jest chroniona i intymna, staje się dotykana na siłę przez dorosłego, co wpływa na rozwój seksualności dziecka.

Na podstawie własnych doświadczeń autorka ukazuje, jak przemoc wobec dzieci w intymnych częściach ciała może prowadzić do problemów z seksualnością i pozostawia traumatyczne skutki przez całe życie. Laura Priestess podjęła wyzwanie opisania tego trudnego tematu, który długo był tematem tabu.

Napisałam tę książkę nie tylko dla innych, ale też dla samej siebie. Jednak te dwa cele ściśle łączą się ze sobą. Powinnam mówić, mówić bardzo głośno, tak żeby mój głos przebił się przez tłum. Po to, by ochronić inne osoby, by pomóc tym, które doznały tego samego zła i potrzebują wsparcia.

– Laura Priestess

W trakcie czytania można odczuć, że praca nad książką była dla autorki niezwykle emocjonalnym wyzwaniem. Jej tekst jest nacechowany silnymi uczuciami, a odrobina patosu i afektacji dodaje mu autentycznego wyrazu. Książka nie jest naukowym opracowaniem, choć autorka korzystała z różnych źródeł i konsultowała się z ekspertami takimi jak np. psycholodzy, seksuolodzy, terapeuci czy księża. Największą wartością tej książki jest jednak bardzo osobista i szczera opowieść, która porusza potrzebę miłości, szacunku i zrozumienia.

Laura Priestess pisze nie tylko dla innych, ale również dla samej siebie, aby ochronić inne osoby i pomóc tym, którzy doświadczyli podobnych traum. Jej głos ma przebić się przez tłum i podkreślić wagę rozmowy na temat przemocy wobec dzieci. Książka jest wezwaniem do walki z nieświadomie deformowaną dziecięcą seksualnością i do wyzwolenia się z niepewności, która nie jest zasługą ofiar.

Gwałt był zabójstwem, nawet jeśli zwłoki chodziły potem przez wiele lat po ulicach.

– Zbigniew Miłoszewski, Uwikłanie

„Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy” to niezwykle ważna książka, która otwiera oczy na trudną rzeczywistość przemocy wobec dzieci i jej długotrwałe konsekwencje. To odważne świadectwo i wezwanie do działania, które pozostaje w pamięci i inspiruje do zmiany społecznego podejścia do tego problemu.

Tytuł: Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy.
Autor: Laura Priestess
Gatunek: literatura faktu, biografie, dzienniki, psychologia
Wydawnictwo Replika
Data wydania: 13-10-2020
Ilość stron: 400
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Cena rynkowa: 44,90 zł


Dodaj komentarz


Czytaj także

Wywiad - małgorzata warda - zaczytanyksiazkoholik.pl

Który moment w pracy twórczej jest najtrudniejszy dla Małgorzaty Wardy?

Z twórczością Małgorzaty Wardy spotkałam się dopiero trochę ponad rok temu. Jeśli jesteście ciekawi kulis powstawania serii „Dziewczyna z gór”, jak również tego, co według pisarki jest najważniejsze w pisaniu książek czy np. co chciałaby przekazać czytelnikom poprzez swoje książki, to zapraszam Was do przeczytania rozmowy.


Krąg, Monika Tyczyńska, zaczytanyksiazkoholik.pl

„Krąg”, Monika Tyczyńska

Mateusz Pater wraca w rodzinne strony. Na miejscu dowiaduje się o tajemniczym zaginięciu dawnego przyjaciela. Rozpoczynając poszukiwania, natrafia na wzmiankę o organizacji, na której czele stoi wpływowy i bardzo niebezpieczny człowiek. Gdy jego krewny zostaje postrzelony, już wie, że ma do czynienia z ludźmi, którzy nie cofną się przed niczym. Zastraszenia, skorumpowanie, znikanie niewygodnych świadków – to codzienność sennego miasteczka, w którym nikt nie chce niczego wyjawić.