Czy da się kupić miłość? – „Mezalians” Elżbiety Pytlarz
Motyw mezaliansu jest często wykorzystywany w literaturze. Miało to miejsce w takich powieściach jak np. „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej, „Trędowatwej” Heleny Mniszkówny, czy w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego. Mezalians oznacza zazwyczaj związek, który jest sprzeczny z obowiązującymi normami społecznymi lub moralnymi. Może to być romans między osobami o różnym pochodzeniu, statusie społecznym lub wyznaniu, albo też związek między dwoma osobami, który jest nielegalny lub niezgodny z obowiązującymi zasadami. Ogólnie rzecz biorąc, mezalianse w literaturze często są używane jako narzędzie do ukazania ludzkich słabości i namiętności, a także do prowokowania refleksji nad tym, co jest wartościowe i co jest moralnie słuszne. W ten sposób mezalianse stają się ważnym elementem wielu powieści i są często źródłem emocji i napięć dla czytelników.
„Mezalians” Elżbiety Pytlarz jest pierwszą częścią sagi „Intrygi i namiętności”. Akcja książki dzieje się pod koniec XIX wieku i przedstawia życie rodziny Długopolskich. Każdego czeka inny los, jedni się bogacą, inni bankrutują, mieszają się ze sobą różne stany społeczne: ziemiaństwo, Rosjanie, Żydzi, damy półświatka, inteligencja…
Henryk Długopolski pochodzi ze starego i majętnego rodu. Nie przejmuje się, że nie skończył studiów i nie ma jeszcze żony. Ma swoją ukochaną Izabellę, kupuje jej prezenty, płaci za wyjazdy. Nie przejmuje się tym, kim ona jest. Za każde jego wybryki słono płaci ojciec. Do czasu… Za żonę ma wziąć Emilię Złotkiewiczównę, niezbyt urodziwą, ale za to pochodzącą z bogatego domu, jej ojciec żydowskiego pochodzenia prowadzi bank. A że jako Żydowi niedane jest mu wejść na arystokrackie salony, ma zamiar to uczynić poniekąd kosztem swojej córki, wydając ją za hrabicza Henryka Długopolskiego.
Emilia Złotkiewiczówna jest warta ogromne pieniądze. Leon Złotkiewicz nie chce oddawać ręki córki byle komu, dlatego też postanowił znaleźć chłopaka, który ją poślubi, a w przyszłości odziedziczy po nim bank. Mając jednoczenie na takiego młodzieńca haka. Emilia jako kobieta nie ma zbytnio praw, nie może w przyszłości go prowadzić sama, „kobiet nie stworzono do zarządzania finansami” – grzmiał jej ojciec.
Czy ojcowi Emilii, Leonowi, uda się zrealizować to, co sobie założył?
„Mezalians” Elżbiety Pytlarz to intrygująca powieść, która wciąga czytelnika w nieznany świat pełen tajemnic, nieoczekiwanych zwrotów akcji i niejednoznacznych postaci. Autorka ukazuje rzeczywistość, w której ludzie są gotowi na wszystko, by osiągnąć swoje cele, nie bacząc na konsekwencje swoich działań. Bohaterowie książki są wyraziści i wiarygodni, a ich losy wzajemnie się przenikają i uzupełniają. Czytelnik śledzi ich perypetie i emocje, odkrywając stopniowo tajemnicze intrygi, jakie kryją się za pozornie niewinnymi sytuacjami. Autorka w subtelny sposób ukazuje ludzką naturę i nasze instynkty, co sprawia, że książka jest jeszcze bardziej warta uwagi. Bardzo ciekawym zabiegiem jest również zamieszczenie drzewa genealogicznego Długopolskich. „Mezalians” polecam wszystkim, którzy szukają dobrej lektury, a przede wszystkim kochają rodzinne sagii.
Tytuł: Mezalians
Autor: Elżbieta Pytlarz
eria: Intrygi i namiętności, tom 1
Gatunek: literatura obyczajowa, romans
Wydawnictwo Prószyński i S-ka
Data wydania: 10-01-2023
Ilość stron: 432
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Cena rynkowa: 45,00 zł
Dodaj komentarz
Czytaj także
„Nie wszystko zostaje w rodzinie”, Hannah Rothschild
Szlachectwo zobowiązuje, ale pieniądze nie śmierdzą… Tak zabawnej książki o arystokratach jeszcze nie czytaliście! Zamek Trelawney, dawniej najwspanialsza siedziba rodowa na południu Kornwalii, powoli zamienia się w ruinę. Od ośmiuset lat pozostaje w rękach tej samej rodziny, która po utracie dawnego bogactwa rozpaczliwie broni się przed oddaniem go w obce ręce. Gdy wśród klepiących biedę arystokratów pojawia się dziewczyna przedstawiająca się jako nieznana dotąd krewna,
„Pstrągi”, Agnieszka Miklis
Młode małżeństwo zatrudnia opiekunkę do dziecka: atrakcyjną, choć nieco ekscentryczną Karolinę. Wkrótce potem matka dziecka umiera. Sekcja zwłok ujawnia, że została zamordowana, a poszlaki wskazują na nianię. Do akcji wkracza Roswita Rein, znana ze „Wściekłej skóry” detektywka amatorka, która zdążyła zaprzyjaźnić się z dziewczyną i nie wierzy w jej winę.