„Godzina zagubionych słów”, Natasza Socha
Czy godzina wystarczy, by przebaczyć, pokochać, zrozumieć? Natasza Socha przedstawia nam historię, która pozwala odnaleźć nadzieję i dostrzec, że szczęście jest na wyciągnięcie ręki!
Katarzyna, Marcin, Anna, Aleksy i Fabian, Borys – z pozoru nie łączy ich nic. Mijają się, kupując kwiaty w okolicznej kwiaciarni, zajadając kanapki w pobliskim barze i zamawiając espresso w kameralnej kawiarni. Mimo że każdy z nich ma swoją historię, troski i głęboko skrywane tajemnice, połączył ich magiczny dzień, w którym dostali od losu wyjątkową szansę. Czy odważą się z niej skorzystać?
Niekiedy jedna rozmowa potrafi zmienić wszystko, a przedświąteczny wieczór, to najlepszy czas, by ją odbyć.
„Kocham cię”, „przepraszam”, „tęskniłem za tobą”, „jesteś dla mnie ważna” – te słowa miały nigdy nie zostać wypowiedziane. Jednak jest taki okres w roku, kiedy nawet najbardziej niemożliwe rzeczy stają się realne. Wystarczy w nie uwierzyć!
Źródło: Wydawnictwo Literackie
Tytuł: Godzina zagubionych słów
Autor: Natasza Socha
Wydawnictwo: Literackie
Data wydania: 28-10-2020
Ilość stron: 304
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Cena okładowa: 39,90 zł
Dodaj komentarz
Czytaj także
Na życiowym zakręcie – „Mowy nie ma!” Żanety Pawlik
„O życiowych zakrętach i nowych początkach. Nigdy nie jest za późno.” Małgorzata ma niemal czterdzieści lat i kilkanaście lat małżeństwa za sobą. Jak wiele kobiet na pierwszy rzut oka wydaje się spełniona w tym, co jej życie dało: kocha swoją pracę w szkole, ma męża i nastoletnią córkę. Jednak na tym niby idealnym życiu są rysy, a raczej szpary. Jej pożycie małżeńskie od pewnego
Marcin Margielewski ze swoją najnowszą książką „Modelki z Dubaju”,
Autor na wstępie swojej książki tłumaczy, dlaczego książka nosi taki, a nie inny tytuł. Słowo „modelki” „to częste określenie dziewczyn, które zarabiają pieniądze, uprawiając seks w słynących z bogactwa krajach arabskich – jakże krzywdzące dla tych, które zarabiają na sesjach zdjęciowych i pokazach mody. Wybrałem go jednak specjalnie – właśnie po to, by zwrócić na to uwagę, by tym paradoksem uporządkować pojęcia”.