Drogi Krzyżowe

Przykładem człowieka, który szczególnie umiłował nabożeństwo Drogi Krzyżowej jest Sługa Boży ks. Aleksander Woźny, który żył w latach 1910-1983. Jako kapłan przeżył osobistą drogę krzyża przez niemal pięć lat pobytu w hitlerowskich obozach koncentracyjnych Buchenwald i Dachau oraz roku więzienia w Polsce komunistycznej. Przez ponad 50 lat służby kapłańskiej każdego dnia wiernie brał krzyż obowiązków i szedł za Chrystusem. W latach 1945-1983 jako proboszcz poznańskiej parafii św. Jana Kantego codziennie odprawiał Drogę Krzyżową, także w dni, które wydawały się zwalniać z tego chwalebnego zwyczaju np. w I Święto Bożego Narodzenia. Owocem tego nabożeństwa były liczne nawrócenia spotkanych przez niego ludzi, moc wewnętrzna w głoszeniu słowa Bożego i mądrość Krzyża. Rozważania Dróg Krzyżowych ks. Aleksandra Woźnego charakteryzuje brak płytkiej uczuciowości. Spełniają one wiernie to, o co prosił Chrystus płaczące niewiasty: Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą (Ewangelia św. Łukasza 23, 28). Są to myśli pełne realizmu, konkretu i – żarliwej miłości. Książeczkę zdobią fotografie stacji Drogi Krzyżowej z kościoła św. Jana Kantego w Poznaniu. Została ona wykonana w 1956 roku przez wybitnego rzeźbiarza i medalistę Józefa Gosławskiego. Przy tych stacjach przez dziesiątki lat modlił się codziennie Sługa Boży ks. proboszcz Aleksander Woźny. Niech to opracowanie – wszystkim, którzy wezmą je do ręki – pomoże dobrze odprawiać Drogę Krzyżową, a przez to osiągnąć jej owoce: miłość Boga i bliźniego, własne i innych nawrócenie, moc i mądrość płynącą z Krzyża Chrystusa.