Religijno-moralny wymiar sztuki Józefa Fabischa

Pierwszym krokiem dla należytego ukazania życia Józefa Fabischa, profesora i artysty, jest próba poznania czasu, w jakim on żył, jego własnej drogi na tym tle, i wreszcie roli, jaką w tej sytuacji odegrał. W epoce, w której przypadło mu żyć i w konkretnych procesach zachodzących w sztuce, jak rozpoznał swoje własne miejsce i rolę w tym kontekście: jakich wartości strzegł? Czego uczył, co proponował, czemu służył, jako świadomy swego powołania artysta, profesor i człowiek – chrześcijanin. Niniejsza praca nie jest tylko czystą biografią przedstawiającą życie i dzieło, ale jej zadaniem jest zwrócenie uwagi i ukazanie w biografii; w życiu, nauczaniu, i w pracy artystycznej, religijno-moralnego wymiar sztuki profesora i artysty rzeźbiarza Józefa Fabischa. Dla osiągnięcia jednak tego celu bardzo przydatne, a nawet konieczne jest choćby krótkie przedstawienie jego bogatego w wydarzenia życia, które niewątpliwie miały wielki wpływ na rozwój jego osobowości. Najpierw dom rodzinny w Aix en Provence, w którym nastąpiło spotkanie dwóch kultur: tradycji, zwyczajów i kuchni, polskich z francuskimi o odcieniu Prowansji. Najważniejszą podstawą do budowania jedności najpierw w małżeństwie, a potem w rodzinie i społeczeństwie była wiara katolicka. Dzięki wierze katolickiej było nie tylko możliwe tolerowanie i respektowanie różnic, czego wymaga chrześcijańskie prawo miłości, ale co więcej, różnice stawały się urozmaiceniem w życiu codziennym, oraz wzajemnym wzbogacaniem i to w bardzo wielu dziedzinach: od intelektualnego poznania nieznanego świata, poprzez Wigilię na Boże Narodzenie i święconkę na Wielkanoc, po przepiękny folklor z góralskimi piosenkami. Zapoznanie się z sylwetką i bliższe poznanie życia Fabischa, od jego dzieciństwa po szczyt artystycznej kariery, jest tym ważniejsze, gdyż mimo swych wielkich osiągnięć, ten profesor i rzeźbiarz jest postacią bardzo mało znaną.