Królowie polscy we Lwowie

Ten arcyciekawy zbiór szkiców i opowiadań o starym Lwowie niesie, nam dzisiejszym, dwa ważne przesłania: – pierwsze, że te wszystkie opowieści należą do naszej historii, są jej niezbywalną częścią, tworzą ciąg wydarzeń, ale też i mityczną aurę, która je otacza, na równi z dziejami i legendami starego Krakowa czy starej Warszawy, a więc należą do historii Polski, – i drugie, że ludzie, którzy przez wieki budowali ten gród i żyli w nim, potrafili stworzyć miejsce na ziemi w którym współżyło w harmonii wiele różnych narodowości, wiele kultur i wyznań, a wszyscy czuli się u siebie, w domu. To była jakby próba generalna na małej scenie, do wielkiego spektaklu na który porwali się współcześni Europejczycy budując Unię. Warto sięgać do takich doświadczeń historycznych, warto korzystać z ich zdobyczy, aby nie wyważać często już dawno otwartych drzwi. A na marginesie tych refleksji czai się jeszcze mała, krzepiąca myśl, że mimo różnych konfliktów, swarów i zacietrzewień, zawsze na końcu triumfował duch tolerancji i ugody, bo ludzie i ich spory przeminęli, a miasto Lwów, które budowali przez wieki wciąż stoi i zachwyca swoją urodą.